Kita ang kaluhang balak,
kita nga ania ilawom sa walay balas nga baybayon.
Kita nga naghigda dinhi sa mga pulong,
Nagpahapuhap sa mga halok nga gilitok sa hangin,
Ug nagsayaw uban sa saloma sa mga balod sa atong handurawan;
Kita nga nagpaanod sa huni uban sa mga samu sa lawod sa atong hunahuna,
Nisawom sa kalawom sa pagbati nga gisaw-an sa atong diwa,
Ug nanghilam-os sa bugnawng tubig sa lapyahan sa lawasnong himaya;
Kita, Oo kita, ang kaluhang balak,
Kita nga ania ilawom sa walay balas nga baybayon.
Gapusa ako ug hugot sa mainiton mong gakos,
Gipanugnaw ako, busa gaksa ug hagki ako;
Ubanan tang duha ang baybayon sa iyang pag-inusara,
Duyogan ta sa matam-is natong inagulo ang awit sa mga balud,
Sayawan ta sa kalalim ang sonata nga gitugtog sa dagat
Nga gahagwa-hagwa pagsulod-gawas taliwala sa mga ngabil sa mapig-ot nga suba .
Kita ang kaluhang balak,
Kita nga ania sa walay balas nga baybayon.
